Het moment dat ALLES veranderde ga ik nooit vergeten

Op mijn 8e al achter de naaimachine

Het was een ochtend in mei 2014, de zon sneakte door mijn gordijnen mijn kamer binnen. Ik was gelijk aan en stormde naar beneden om te vertellen dat ik het wist. Ik ging mijn passie verweven in mijn werk. Al een tijdje miste er iets in mijn dagen. En die ochtend wist ik het opeens. Al vanaf dat ik een jaar of 8 was heb ik altijd op de maandagavond knutselclub kussentjes op de naaimachine gemaakt. Toen ik iets ouder was heb ik de naaimachine niet aan de kant gezet, ik maakte namelijk gevulde hartjes en ging deze verkopen aan vrienden en familie. Ik werd er altijd zo rustig van als ik met mijn handen bezig was. En dit is ook precies hetgeen ik nu dus in mijn werk heb verweven.

Er was niets op internet te vinden

Ik besloot om er mijn werk van te maken en ook gelijk een beetje uitdaging te zoeken door met het materiaal leer aan de slag te gaan. Ik wilde mijn eerste leren tas maken, alleen ik had geen idee hoe dit moest. Er was niets op internet te vinden, je kon alleen hele opleidingen doen en dure machines aanschaffen. Nu snapte ik gelijk waarom met leer werken niet vaak gebeurde, dus ik besloot om hier mijn missie van te gaan maken.

Die drang om te doen waar je echt heeeeeeul blij van wordt kwam niet zomaar om de hoek kijken. Toen ik 17 was heb ik een half jaar veel overgegeven, veel hoofdpijn gehad, problemen gehad met mijn evenwicht en uitval gehad aan mijn rechter kant. Na veel onderzoeken in het ziekenhuis was het duidelijk; Ik had een hersentumor, maar je gaat er niet aan dood vertelde de arts mij ook meteen erachteraan. Oke, moet dit dan een opluchting zijn? Eigenlijk alles wat erna werd verteld is nog steeds een soort waas voor mij. Na anderhalve maand in het ziekenhuis was de tumor weg en ik had er een drain bij. Dat laatste is iets dat nu in mijn hoofd zit en met een draad door mij lichaam loopt zodat het overtollige hersenvocht dat ik aanmaak afgevoerd wordt naar mijn buikholte.

Je begrijpt dat dit echt een kantel punt in mijn leven was. Nu na 11 jaar doe ik nog steeds waar ik heeeeeeul blij van wordt, dat is namelijk hetgeen ik mee heb genomen uit deze gebeurtenis. Ik was toen vooral heel positief en dacht alles komt wel goed, maar achteraf heb ik daar nog wel een klap van gehad. Het besef kwam later dat het ook anders af had kunnen lopen. Ik heb geleerd dat ik beter naar mijn lichaam moet luisteren en hier ook daadwerkelijk actie op moet nemen.

Mijn frustratie dat ik niet wist hoe ik een leren tas moest maken is geheel verdwenen. Juist omdat ik dus zo goed naar mijzelf heb geluisterd en ben gaan doen waar ik blij van word. Ik kan nu trots zijn op mijzelf als ik er eentje af heb (ik kan je vertellen dat zijn er al honderden geweest inmiddels). En precies hierbij help ik vrouwen door de Do It Yourself kits samen te stellen en te zorgen dat er geen frustratie ontstaat.

Wat mijn klanten zeggen

Tijdens een workshop waar vrouwen hun eigen leren tas kunnen maken wordt er vaak gezegd dat het zo ontspannend is om met leer aan de slag te gaan. Ze vinden het echt tof om met een kwaliteits product aan de slag te gaan en aan het eind van de workshop deze ook echt mee naar huis nemen. Je hebt dan een tas voor je leven. Ook wordt er vaak gezegd; Wowwww wat een voldoening om met je handen te werken met zo’n fijn product.  En wat ben jij een jonge, vrolijke, creatieve vrouw. Dit is heel aanstekelijk om thuis ook met leer aan de slag te gaan.’  

…het mij 5 jaar heeft gekost om het eerste Do It Yourself kit te ontwikkelen
…mijn 2e naam Meola is en daar dus ook Meola Leather vandaan komt (mijn moeder vond Tony Meola, een Amerikaanse keeper toen ik nog in de buik zat, leuk vanwege zijn lange haar en salto’s als er een doelpunt werd gemaakt)
…ik een grote liefde heb voor mijn 2 Australian labradoodles, Moos en Nola
…creatief mijn middle name is
…ik hou van mooie uitzichten en dan vooral de mooie kleuren tijdens zonsondergang
…ik altijd 4 boeken tegelijkertijd lees, nouja luister meestal want dan kan ik tussendoor nog iets anders doen zoals een leren tas maken
…ik van origine een interieuradviseuse ben en daarna HBO ondernemen heb gestudeerd
…het ondernemen er met de paplepel ingegoten is, mijn ouders hebben beide ook een bedrijf
…mijn hoofd ontploft als ik geen structuur heb
…ik een workaholic ben, dat krijg je als je van je passie je werk hebt gemaakt